Një libër i ri paraqet projekte në mbarë globin që ofrojnë një rrugë përpara për të ndërtuar në harmoni me natyrën. Fotot vijnë nga një “fermë zyre” në Vietnam deri te vilat e shkatërruara nga toka në xhunglën e Kosta Rikës. Si mund të ndërtojmë me natyrën?

Dizajnerët e kanë bërë këtë pyetje për 150 vitet e fundit, por shpesh pa e kuptuar kuptimin e fjalës “me”. Mendoni për planifikuesin e madh viktorian Ebenezer Howard, i cili besonte se natyra mund të kuronte sëmundjet e jetës së qytetit; ndotjen, sëmundjet dhe mbipopullimin. Në 1898, ai shpalosi vizionin e tij për një “Garden City”, ku edhe punëtori më i varfër mund të shijonte hapësirat e gjelbra, të cilat ishin dhimbshëm të padisponueshme në Londrën e tij.

Sot, variantet e “Garden City” të Howard-it kanë lulëzuar në të gjithë botën, por me një emër tjetër: periferi. Zonat periferike mund të shfaqin një pamje të gjelbërimit, por ai priret të jetë thjesht sipërfaqësor në natyrë. Karakteristika e tyre kryesore, lëndina, duhet kositur me kujdes, të pastrohet dhe të ujitet për të imituar një pronë angleze. Edhe më keq: krijimi i periferive “natyrore” shpesh shkatërroi zona të gjera të natyrës aktuale.

Pavarësisht nga qëllimet e tyre të mira, Howard dhe pasuesit e tij nuk ndërtuan me natyrën; e përdorën si mbështetëse. Të ndërtosh me natyrën do të thotë ta dëgjosh atë. Në epokën e ndryshimeve klimatike, ne nuk mund të lejojmë që thjesht të përdorim elementë të gjelbër për kënaqësinë tonë. Nëse nuk ndërtojmë me natyrën, bashkë me të do të shembim edhe veten.

Burimi informacionit @BalkanWeb: Lexo me shume ne : Bota Sot News botasot.co