Pasi u bë makthi i të gjithë studentëve për teoremën e tij të famshme gjeometrike, Pitagora grek konsiderohet ende një nga mendjet më të shkëlqyera dhe më të shumëanshme të të gjitha kohërave, shkruan focus.it.
Themelues në shekullin e 6 para Krishtit. i njërës prej shkollave të para filozofike të antikitetit, gjatë jetës së tij ai u interesua për lëndët më të ndryshme, nga matematika në astronomi, duke ofruar bazën për themelin e mendimit perëndimor.
Pas mbi 2500 vjetësh, sot ka nga ata që e kanë mohuar (të paktën pjesërisht) mësimin e Pitagorës, i cili më shumë se çdo tjetër ka ndikuar në teoritë muzikore evropiane.
Sipas filozofit, formula perfekte pĂ«r prodhimin e harmonisĂ« muzikore, pra njĂ« tingull i kĂ«ndshĂ«m dhe jo i jashtĂ«zakonshĂ«m i pĂ«rbĂ«rĂ« nga disa nota, duhet tĂ« respektojĂ« tĂ« ashtuquajturĂ«n âkonsonancĂ«â, pra njĂ« marrĂ«dhĂ«nie tĂ« thjeshtĂ« matematikore midis frekuencave qĂ« e pĂ«rbĂ«jnĂ« atĂ«.
Sipas këtij mekanizmi, ekzistojnë raporte të sakta që mund të prodhojnë intervale të konsideruara bashkëtingëllore: në oktavë, për shembull, një nga dy notat e pranishme në kordë ka saktësisht gjysmën ose dyfishin e frekuencës së tjetrës (raporti 1:2), ndërsa në të pestën raporti ndërmjet notave është 3:2.
Pjesa më e madhe e muzikës që ne njohim është ndërtuar mbi këtë parim të thjeshtë pitagorian, por në realitet duket se këto përmasa nuk janë gjithmonë të vlefshme, veçanërisht në kulturat që përdorin instrumente muzikore pak të njohura për traditën perëndimore.
NĂ« studimin e tyre, njĂ« grup studiuesish nga universitetet e Kembrixhit, Princeton dhe Instituti Max Planck pĂ«r EstetikĂ« Empirike nĂ« Frankfurt, zbuluan se harmoni tĂ« ndryshme dhe po aq tĂ« kĂ«ndshme ekzistojnĂ« edhe jashtĂ« bashkĂ«tingĂ«llimit pitagorian dhe se gjatĂ« dĂ«gjimit tĂ« njĂ« melodi, veshi ynĂ« shpesh devijon nga marrĂ«dhĂ«niet âklasikeâ matematikore.
Për të demonstruar këtë, studiuesit përdorën një sërë testesh, duke përfshirë 4 000 njerëz nga Shtetet e Bashkuara dhe Koreja e Jugut.
NĂ« njĂ«rĂ«n prej tyre, pjesĂ«marrĂ«sve iu kĂ«rkua tĂ« dĂ«gjonin disa akorde dhe tĂ« vlerĂ«sonin kĂ«ndshmĂ«rinĂ« e tyre, ndĂ«rsa nĂ« njĂ« tjetĂ«r njerĂ«zit u ftuan tĂ« pĂ«rdornin njĂ« regullator pĂ«r tâi ndryshuar ato dhe pĂ«r tâi bĂ«rĂ« ato mĂ« tĂ« kĂ«ndshme pĂ«r veshĂ«t e tyre.
Papërsosmëritë harmonike
Duke analizuar sjelljet e dĂ«gjuesve, ekspertĂ«t zbuluan njĂ« preferencĂ« tĂ« konsiderueshme pĂ«r papĂ«rsosmĂ«ritĂ« e lehta, ose âinharmonicitetinâ, qĂ« nĂ« fakt dukej se e bĂ«nte muzikĂ«n edhe mĂ« tĂ« kĂ«ndshme.
Eksperimentet e mëtejshme eksploruan gjithashtu perceptimin e harmonisë me instrumente muzikore të ndryshme nga ato perëndimore, të tilla si bonang (i përhapur në Indonezi dhe i përbërë nga një grup gongësh të vegjël) ose lloje të ndryshme, duke kuptuar se ata ishin në gjendje të krijonin modele krejtësisht të reja konceptesh e konsonancës në të cilat marrëdhëniet tradicionale matematikore nuk ishin më të vlefshme.
Grupi Balkanweb
Burimi informacionit @BalkanWeb: Lexo me shume ne : Bota Sot News botasot.co
