âQasje, qasje, qasjeâ. Kjo fjalĂ« ka tingĂ«lluar fort nĂ« dhomat e zhveshjes sĂ« Realit tĂ« Madridit qĂ« nga fillimi i sezonit. JanĂ« kĂ«rkuar gjithmonĂ« justifikime pĂ«r lojĂ«n e dobĂ«t, mungesa e njĂ« faze pĂ«rgatitore tĂ« plotĂ«, pĂ«rshtatja e MbapesĂ«âŠ
E vërteta është se mesazhi i trajnerit ka qenë i orientuar që në ndeshjet e para të ligës në këtë kuptim, por është evidente se nuk ka arritur te futbollistët. Ançeloti e di se çfarë është futbolli dhe pavarësisht se vazhdon të marrë mbështetje nga klubi, ai është i vetëdijshëm se në Madrid vetëm fitorja ka rëndësi dhe kjo po mungon.
Golat e pësuar (Selta, Barcelona dhe Milan) portretizojnë skuadrën dhe bëjnë të qartë se nëse lojtarët janë të njëjtë ose pothuajse të njëjtë, qëndrimi i tyre nuk i ngjan asaj të së shkuarës së afërt. Ka shqetësim, por jo vetëm tek teknikët dhe drejtuesit.
Tani janĂ« edhe disa futbollistĂ«t qĂ« flasin. Lunin dhe Lukas Vaskez e bĂ«nĂ« tĂ« qartĂ«. ĂshtĂ« evidente se Ançeloti po provon gjithçka qĂ« beson nĂ« pritje tĂ« reagimit, por si pĂ«rgjigje po gjen njĂ« mur. LojtarĂ«t ose nuk munden ose nuk duan. KĂ«mbĂ«t dhe koka e futbollistĂ«ve nuk po i pĂ«rgjigjet trajnerit dhe nĂ« kĂ«to kushte Reali Ă«shtĂ« i dĂ«nuar tĂ« vuajĂ«.
