NGA DR. SONILA SEJDARAS 
Çfarë nderi, ne u mblodhëm për të festuar jo vetëm trashëgiminë e pabesueshme të Nënë Terezës në qytetin tonë, por edhe punën jetike që po bëjmë përmes ‘Kujdesit për Shqipërinë’ – një themel që mishëron mesazhin e saj të dashurisë dhe dhembshurisë. Ndikimi i Nënë Terezës nuk vjen nga gjestet madhështore, por nga aktet e thjeshta të dashurisë. Me fjalët e saj, “Jo të gjithë ne mund të bëjmë gjëra të mëdha, por ne mund të bëjmë gjëra të vogla me dashuri të madhe”.
CARE FOR ALBANIA/KUJDESU PËR SHQIPËRINË
Kjo rezonon thellë me misionin tonë në “Care for Albania”, ku ne fokusohemi në nevojat e shëndetit mendor brenda komuniteteve tona, duke ndërmarrë hapa të vegjël, duke ndihmuar qindra individë dhe duke frymëzuar mijëra të tjerë. Jam krenar të ndaj disa nga projektet tona dhe ndikimin e tyre të drejtpërdrejtë. Ne kemi mbështetur mbi 50 fëmijë të spektrit të autizmit me kujdesin e tyre dentar – shumica prej tyre nuk kishin shkuar kurrë te dentisti për shkak të nevojave financiare. Kujdesi për Shqipërinë ua ktheu buzëqeshjen.
Gjithashtu ndihmuam financiarisht për të përmirësuar infrastrukturën e dy qendrave të shërbimeve sociale në Korçë, qyteti ku linda dhe u rrita, për të ndihmuar qendrën t’i shërbejë më mirë komunitetit. Një nga iniciativat e fundit (2 vjeç). Çdo vit në shtator ne ecim së bashku me individë dhe familje të prekura nga kanceri. Përqendrimi i primatëve në nevojat e tyre të shëndetit mendor. Ne u frymëzuam të shihnim mbështetjen e kaq shumë të rinjve shqiptarë, familjeve dhe fëmijëve të tyre dhe individëve të diagnostikuar me kancer që u shfaqën dhe mbështesin komunitetin tonë në Çikago. Besoj se është përgjegjësia jonë të rrisim ndërgjegjësimin për këto çështje, të krijojmë hapësira të sigurta pa frikë nga gjykimi dhe të paraqitemi kur ata kanë më shumë nevojë për ne. Ashtu si shembujt e shumtë të punës së Nënë Terezës.
NËNË TEREZA NË ÇIKAGO 1980-1990
Pjesa ime në këtë takim është të flas për Nënë Terezën në Çikago. Koha e saj në Çikago filloi në vitin 1980 (viti kur linda, ndoshta si dhuratë për ditëlindje! Nuk e kishte idenë se ajo kishte jetuar dhe shërbyer në qytetin tonë, veçanërisht në “North Lawndale”, një lagje ku unë kam punuar për disa vite si psikologe. Kam pasur privilegjin të them, po ecja në të njëjtat gjurmë të Nënë Terezës, në të njëjtën lagje dhe ndoshta me fëmijët e njerëzve që ajo ndihmoi në vitet ’80. Kur Motrat mbërritën në N. Lawndale, ato ishin të vendosura të shërbenin dhe të përhapnin dashurinë, por mjedisi ishte frikësues dhe i ashpër.
Komuniteti u rrënua nga dhuna e bandave, të shtënat dhe një ndjenjë e përhapur frike. Duke njohur vështirësitë, ata arritën te Nënë Tereza, ndoshta duke shpresuar se ajo do t’i sugjeronte të zhvendoseshin në një zonë më të sigurt. Megjithatë, Nënë Tereza kishte një plan tjetër. Në vend që të largohej, ajo vendosi të vinte vetë në Çikago. Me mbërritjen e saj, Nënë Tereza nuk u shmang nga sfidat e lagjes; në vend të kësaj, ajo u angazhua në mënyrë aktive me komunitetin. Ajo shkoi derë më derë, duke trokitur në secilën prej tyre, duke u prezantuar dhe duke u bërë të ditur banorëve se Motrat ishin aty për të ndihmuar—duke sjellë dashuri, paqe dhe shpresë në një vend që kishte dëshpërimisht nevojë për të.
Imagjinoni tronditjen dhe habinë e njerëzve kur hapën dyert e tyre për të gjetur këtë grua trupvogël, e cila ia kishte kushtuar jetën shërbimit të më të varfërve të të varfërve, duke qëndruar para tyre në mes të betejave të tyre. Prania e saj në Çikago ishte një dëshmi e angazhimit të saj për t’u shërbyer atyre në nevojë, pavarësisht nga rreziku. Veprimet e Nënë Terezës frymëzuan jo vetëm motrat, por edhe të tjerë të panumërt në komunitet dhe më gjerë. Ajo u mësoi atyre se ndryshimi i vërtetë vjen nga veprimi, nga hyrja në të panjohurën dhe nga dashuria e të tjerëve pa hezitim. Trashëgimia e saj na inkurajon të gjithëve të punojmë pa u lodhur dhe të marrim iniciativë, duke na kujtuar se nuk duhet të presim që të tjerët të bëjnë ndryshimin, ne duhet të jemi ndryshimi që dëshirojmë të shohim në botë. – Ghandi. E kemi vizituar vendin ku Nënë Tereza solli motrat dhe shërbeu që nga viti 1980.
Motra Bethel tani është në krye… E njëjta kuzhinë dhe mensë, që u hap në vitin 1980 dhe ende ndihmon për të ushqyer mijëra fëmijë dhe familje të uritura. Pas endjeve në disa lagje të vështira nëpër qytet, Nënë Tereza u vendos në një shtëpi në Pilsen, ku ende banojnë motrat e Misionareve të Bamirësisë. Rreth 15 vjet më vonë, Ambuul, para se të tërhiqej nga puna e hoqi – ndenjësen Nënë Tereza u ul dhe e çoi në shtëpi. Kontributi i Nënë Terezës në reduktimin e dhunës së bandave dhe rrugëve. Unë gjithashtu dua të ndaj një histori reale të Nënë Terezës, që ndikon drejtpërdrejt dhe njerëzit në komunitetin tonë. Demetrius u rrit në N-Lawndale, një lagje e dominuar nga dhuna dhe aktiviteti i bandave, “Jeta e Fordit” ishte udhëheqësi i unazës së 300 njerëzve. “Ne po qëllonim nga ndërtesa në ndërtesë. Fëmijët nuk mund të dilnin jashtë. Unë nuk mund të dilja as në dyqan pa qenë dikush me mua me dy ose tre armë për mbrojtje”. (Ford) Megjithatë, pika e kthesës në jetën e tij erdhi gjatë një takimi me Nënë Terezën në vitet 1980. “Para se Nënë Tereza t’i kapte dorën, ndoshta gjëja më e fuqishme që Dimitri ka mbajtur ndonjëherë ishte një armë”.
Dhembshuria e saj ndaj tij ofroi një këndvështrim të kundërt me jetën që ai bënte. Ky takim jo vetëm që frymëzoi ndryshimin brenda tij, por edhe ndikimin e thellë që ai bëri në komunitet. Jeta e Fordit mund të kishte shkuar në një drejtim tjetër nëse ai nuk do ta kishte takuar Nënë Terezën.
“Unë mund të jem i vdekur ose i mbyllur, ose duke bërë diçka të çmendur”, – tha ai. Fuqia e dashurisë dhe e përkushtimit përballë vështirësive mund të frymëzojë këdo që të bëjë mirë dhe të lartësojë komunitetet e tyre, ashtu siç bëri ajo. Ndërsa taksisti, që pati rast të merrte Nënë Terezën këtu, e hoqi sedilen e taksisë, ku ndenji Nënë Tereza dhe e çoi në shtëpi, e ruan ende edhe tani që është në pension… Fjalët e tij: “Është thjesht një kujtesë e vazhdueshme e një prej njerëzve më të mëdhenj në këtë planet. Dhe se ne të gjithë mund të përpiqemi të jemi po aq zot sa ai person dhe të ulemi në atë karrige”. Faleminderit të gjithëve për praninë tuaj! Një falënderim i veçantë për fëmijët në këtë dhomë, folësit tanë frymëzues dhe pianistin e talentuar që ndanë me ne melodi kaq të bukura. Mos harroni, secili prej nesh ka fuqinë për të bërë një ndryshim…
Autorja: Presidente e Organizatës “Care for Albanaia”/ “Kujdesu për Shqipërinë”
/Gazeta Panorama
