Ndërsa pyet fermerin 72-vjeçar Huanchun Cao për pensionin e tij dhe ai reagon me një kakaritje fyti. Ai thith cigaren e mbështjellë në shtëpi, ngushton ballin dhe anon kokën, sikur vetë pyetja është absurde. “Jo, jo, nuk kemi pension”, thotë ai duke parë gruan e tij prej më shumë se 45 vitesh.

Z. Cao i përket një brezi që dëshmoi lindjen e Kinës komuniste. Ashtu si vendi i tij, ai është plakur para se të bëhet i pasur. Ashtu si shumë punëtorë ruralë dhe migrantë, ai nuk ka zgjidhje tjetër veçse të vazhdojë të punojë dhe të vazhdojë të fitojë, pasi ai është “viktimë” e një rrjeti të dobët të sigurisë sociale.

Një ekonomi e ngadalësuar, përfitimet qeveritare në tkurrje dhe një politikë dekadash e një fëmije kanë krijuar një krizë demografike rrëshqitëse në Kinën e Xi Jinping. Fondi i pensioneve po mbaron dhe vendit po i mbaron koha për të ndërtuar një fond të mjaftueshëm për t’u kujdesur për numrin në rritje të të moshuarve.

Gjatë dekadës së ardhshme, rreth 300 milionë njerëz, të cilët aktualisht janë të moshës 50 deri në 60 vjeç, do të largohen nga fuqia punëtore kineze. Kjo është grupmosha më e madhe e vendit, pothuajse e barabartë me madhësinë e popullsisë së SHBA.

Kush do të kujdeset për ta? Përgjigja varet nga ku shkoni dhe kë pyesni. Z. Cao dhe gruaja e tij jetojnë në provincën verilindore të Liaoning, ish-zemra industriale e Kinës. Zona të gjera tokash bujqësore dhe kodrash të minuara rrethojnë qytetin kryesor të Shenyang. Shtyllat e tymit nga fabrikat e shkrirjes mbushin horizontin, krahas disa prej vendeve më të ruajtura të trashëgimisë botërore të vendit nga dinastia Qing. Gati një e katërta e popullsisë këtu është 65 vjeç ose më shumë. Një numër në rritje i të rriturve në moshë pune po largohen nga qendra e industrisë së rëndë në kërkim të punëve më të mira në qytetet më të mëdha. Fëmijët e zotit Cao janë larguar gjithashtu, por ata janë ende mjaft afër për t’i vizituar shpesh.

Burimi informacionit @BalkanWeb: Lexo me shume ne : Bota Sot News botasot.co