Fjae te Urta nga Populli
Atdheu e nana nuk harrohen!
⹠Ai që le arën e vet, nget arën e huej!
⹠Bijë vendi pikë argjendi!
âą Ădo hi nĂ« vatrĂ«n e tij!
âą DerĂ« e botĂ«s sâĂ«shtĂ« strehĂ« e kokĂ«s!
⹠Dy shaka bëjnë një të vërtetë!
⹠Foli plakës të dëgjojë nusja!
⹠Gënjeshtra është një plagë, dhe në u shëroftë të le nishan!
⹠Gjuha e ka rrënjën në zemër!
⹠Po nuk e njohe hidhërimin, nuk do të kuptosh dhe gëzimin!
⹠Hileqari nuk të shef në sy, po shef në tokë!
- Ăâka barku, nxjerr bardhaku.
- Difton fĂ«mija, çâka shtĂ«pia.
- Malin lëvroje për lisin, fushën për misrin.
- Më parë vra ujkonjën: pastaj mbyt këlyshët.
- Mos pyet si vdiq, po pyet si rrojti.
- Nderi vjen e ikën, por turpi vjen e nuk ikën.
- Në të humbi unaza, gishti ta ka fajin.
- Ngarkoje tjetrin aq sa mban.
- Nuk është e drejtë me u ba dikujt nanë e dikujt njerkë.
- Sâhahet nĂ« vend tĂ« djathit.
⹠Kur fjala del nga zemra, godet në zemër!
⹠Më mirë me të hidhurat më përpara e të ëmbëlat pas!
⹠Shtëpi pa fjalë, e peshk pa hale nuk ka!
âą Po tĂ« lavi, tĂ« levi dhe bishtin tâa krevi, hap sytĂ« se tĂ« gĂ«njevi!
⹠Siç na dinë, qofshim, siç jemi, mos qofshim!
âą Budallai shkon tek e ngasin!
âą Ăâke moj zemĂ«r qĂ« rĂ«nkon; koka bĂ«n, koka pĂ«son!
âą Ăobani i mirĂ« e njeh bagĂ«tinĂ« me blegĂ«rimĂ«!
âą Deti ka ujĂ« boll, po me u pi sâpihet!
⹠Edhe kau ka gjuhë të mëdha, por nuk flet dot!
⹠E mirë edhe fuqia, por ca më mirë urtija!
⹠I varfëri di shumë, po nuk e pyet njeri!
Ai që di më së shumti, flet më së paku!
⹠Burri është koka, kurse gruaja është qafa!
⹠Fjalët janë gra, veprat burra!
⹠Gruaja e fut shejtanin në shishe!
⹠Gjuha vete ku dhemb dhëmbi!
âą Kush sâka koke, ka kĂ«mbĂ«!
⹠Budallait hapi rrugë!
⹠Gjithë gishtat dhembin njësoj!
⹠Kali i botës të lë në udhë!
âą Atje ku ka, derdhet!
⹠Bie një gur, e lëviz një mur!
⹠Bora është e bardhë, por e ndyjnë qentë!
⹠Burrë e grua si mish e thua!
âą ĂfarĂ« bĂ«n i ati, e heq i biri!
⹠Dhe sikur deti kos të bëhet, për të varfrin nuk gjendet lugë!
⹠Edhe diell të bëhesh, të gjithë nuk i ngroh dot!
⹠Mos u mbaj se je, mos u mbaj se ke; kur te vesh matanë, veç dy metra dhe!
⹠Gabimet që harrohen, përsëriten!
⹠Një krimb thanë një lis!
⹠Të flasësh pa menduar, është si të zbrazësh pushkën pa e vënë në shenjë!
⹠Më mirë një luan në krye të gomarëve, sesa një gomar në krye te luanëve!
⹠Gratë i përkushtohen Zotit kur nuk i hyjnë më në punë djallit!
⹠Dashuria që ushqehet me dhurata ka gjithmonë uri!
⹠Kush lyp shumë, e humb dhe atë që ka!
- Gjithkush teshat i lan në shtëpinë e vet.
- Hallet e mia i di trari im.
- Hall me qÚ e hall me buaj, po më keq me qÚ të huaj.
- I zoti ia sheh plagën kalit, nën samar, se qiraxhiu, ngrihet e shkon.
- Jeton bleta majë malit, jeton dhe miza nën bisht të kalit.
- Kali i botĂ«s sâtĂ« nxjerr jashtĂ« portĂ«s.
- Kafshata e huaj të mbet në fyt.
⹠Me thuaj cŽshokë ke, të të them se cili je!
⹠Sherrin e mbjellin gratë dhe e korrin burrat!
⹠Kroni i Qeverisë nuk e ka ujin të kulluem; mos të raftë me kenë etshëm se të len pa pi!
⹠Kur del Dielli, të gjithë e dinë nga bie Lindja!
âą Kur ngordh gjarpri, ngordh dhe helmi i tij!
⹠Mos i hap dritaret e zemrës pa e pa motin!
âą Nuk pritet pema se i ban hije kungullit!
⹠Po nuk e pate të ligun brenda, nuk të vjen nga jashtë!
