Njeri i bie gozhdes, tjetri patkoit.
I jep doren, te merr krahun.
Shtati pyll e menja fyll.
Shih me sy e plas me zemër.
Ajo po kerkonte gjilperen ne kashte.
Ai sâe ha sapunin per djathe.
Na e beri gjakun uje.
Shtri kembet sa ke jorganin.
Nuk ka pyll pa derra.
Nuk calon gomari nga veshet.
Flet si kodra mbas bregut.
Ata kane gjetur tenxherja kapakun.
E ben punen shkel e shko.
Ja beri 8 me 2.
E priten me kembet e para.
Ja futi te dy kembet ne nje kepuce.
Te na rrofsh sa malet!
E hengra me sy.
Ika nga syte kembet.
E pac doren e lehte.
E kam pergjgjen ne maje te gjuhes.
Ta bej kurrizin me te bute se barkun.
Mu hiq sysh se po me hane duart.
Mu bo koka daulle.
Tu thafte dora.
Me një gure vret dy zogj.
Të merr gjak në vetull.
Ti je ku rafsha, mos u vrafsha.
Merre me lëng, se mishi u mbarua.
Kur ben dasem fukarai, i cahet daullja.
Ma bie gjithnjë në majë të hundes.
Ti dashke të nxjerrësh dhjamë nga pleshti.
Qeni qe leh, nuk te kafshon.
Ajo është që ta pish në kupë.
Ecen si pula pa krye.
Foli si e ema e Zeqos maje te Thanes.
Bjeri pragut te degjoje dera.
U beme si kembet e dhise.
U zune per 5 pare spec.
Peme pa kokrra.
Më bën trupi miza-miza.
Kush ja hap gropen shokut shoku bie brenda.
Gure gure behet kalaja.
E ndoqi kemba-kembes.
E humbi si xhaferri simiten.
Mu be koka tym.
I bera syte kater.
E zune me presh ne dore.
Dhi e zgjebosur, bishtin perpjete.
I hedh gjerat si lopa bajgat.
Me ka ardhur ne maje te hundes.
Ara sâdo shikuar, po do punuar
Ai shi sâishte pĂ«r atĂ« gunĂ«.
Ai maj që ishte vjet, është dhe sivjet .
Aferim tĂ« qoftâo bâŠ., se njohe miqtâe armiqtĂ«.
Ai qen qĂ« leh, sâtĂ« ha.
Amanetin sâe tret dheu .
Atë kokë pati, atë feste vuri.
As dorështrënguar si Selmani, as dorëlëshuar si Selim Shabani.(Dukat).
Ajo këmbë që thyhet, më atë vend nuk zihet.
As djali më të babës, as baba më të djalit.
Agjëroi njëzetenëntë e e prishi të tridhjetën.
Afër detit, afër mbretit.
Armik qoftë, mik mos qoftë. (Dukat).
Atëherë kur ishte halli, kobures i ra stërralli.(Dukat).
As kollë, as gjë, po desh e u bë. (Dukat).
Aseba krushqit, aseba dhe nusja. (Dukat).
Atëherë kur vdiqën bota, ishin plumba nëpër rroba. Nashti më erdhi tek koka.(Dukat)
As kam, as më duhet. (Dukat).
Aq di, aq bën.
Atë që të bën shoqëria, nuk ta bën as perëndia.
Armik kije, po hakën mos ia ha.
Ajo punë desh më parë, sa që Muçoja pa vrarë.(Dukat).
Atje tek guri me vërë, një nga një shkojnë të tërë.(Dukat).
Armiku të shikon ndër këmbë, miku të shikon ndër sy.(Mirditë).
Ai kalë që zihet, shin gjithë lëmin.
Arma e zbrazur tremb dy vetë.
Ai stan, atë, bulmet ka.
Ata janë të derës, ne jemi të ferrës.(Dukat).
Ara prodhon me të punuar, mendja ndriçohet me të mësuar.
Ata që na kishin, na morën dhe kaun.(Dukat).
Ajo dorĂ« qĂ« sâthyhet, puthet.
As qepet, as qëndiset. (Dukat).
Atë që bëre sivjet, ta kishe bërë që vjet.(Dukat).
Ai që ecën avash, soset shpejt.
As frikë burri, as turp kanuni.
Aq sa flet, edhe dëgjon.
Atij kali që të shtie, atij hipi dhe bëj revan.
Avash â avash bĂ«het shelegu dash.
Barku i ngopur sâpyet pĂ«r tĂ« urĂ«tin. (Dukat).
Barku fire (bosh), punon mirĂ«, barku plot, sâpunon dot.
Buka qĂ« sâpĂ«rtypet, nuk kapĂ«rdihet.
Besa mbahet tek miku, nuk mbahet tek armiku.
Buka thatë kur të merr uria, e ka gjellën brenda. (Dukat).
Boshti qĂ« sâlyhet, thyhet.
Barra e nakatosur, nuk bën të sosur. (Dukat)
BijĂ« sâbĂ«he mĂ«, pa Ă«shtĂ« lehtĂ« tĂ« bĂ«hesh nuse.(Dukat).
Burri është dreja e shtëpisë.
Buza qesh, goja këndon, zemra katran kullon. (Dukat).
Bonjaku sâdel nga bonjakĂ«ria.
Bukuria vjen e shkon, po nderi në vend qëndron.
Bukuria është për pesë ditë, virtytet janë për tërë jetën.
Bukën tënde ha kudo.(Dukat).
Behari, guna e fukarait.
Borxha e mënuar , në vit të shtrënguar.
Byk mbolle, kashtë more.
Bërr me dhen, e tog mos bën. (Dukat).
Bëmë nënë, të të ngjaj. (Dukat).
Bash mbi pemë, o zerdeli.
Buka e tjetrit të zë sytë.
Bëri Jemini një krua, kroi doli serikua. (Dukat).
Bota duan tĂ« bĂ«hen si Ăokajt, Ăokajt venĂ« nĂ« AmerikĂ«. (Dukat).
Besa e burrit, gur i murit.
Burri im, o rrënjëdalë, ti këndon e bota qajnë, po vdekja vjen me radhë. (Dukat).
Bukâe hi e nĂ« shtĂ«pi. (Dukat)
Bën be si benë e dhelprës.
Bir Selman i nënës, kë të qaj më parë, njërin e kesh nip, tjetrin djalë.
Bukën ta ha e në gojë të mba.
Badiahava, hejvalla. Me para, meazalla.
Belasë hapi udhën. (Dukat)
Bëri të pjellë e shtiu. (Dukat)
Budallai brirĂ« sâka.
BrumĂ«t po e zure keq nĂ« fillim, buka sâdel e mirĂ«.
Bija e botës të luan nga mendja e kokës. (Dukat)
BĂ«re djalĂ«, bĂ«ni varrĂ«. BĂ«re kalĂ« vuri shalĂ«. Djemtâe Petoshatet ngreu, PallorĂ«ngu mba e bjeu.
Bilbil je, Bilbil mĂ« bie, po me atĂ« Bilbil sâmĂ« shtie (ngjan). (Dukat)
Buka e botĂ«s sâtĂ« ngop asnjĂ«herĂ«.
Borâe shi raftĂ«, po murrani mos ardhtĂ«. (MirditĂ«)
Baçeja ka hije me lule, shtëpia me njerëz.
Bëni si them unë, mos bëni si bëj unë.
Bariu i mirë, i shkul dhentë pa gdhirë.
Buka ka mbyllur dyert e belave. (Dukat)
Bëne mik edhe kovaçin, se do të rregulloj sëpatën. (Dukat)
Besa është më e fortë se vdekja. (Mirditë)
Burrâe grua, mish e thua. (Dukat)
Bota vĂ«nĂ« njĂ« barrĂ« dru, e ndezet ne vĂ«mĂ« njĂ« kopaçe, e sândezet.(Ali Sula. Dukat)
Bari i thatë, djeg edhe të njomin.
Bën sevap të ngopësh një nikoqire. (Dukat)
Bote, o bote, sâĂ«shtĂ« puna jote.
Bën fytyrën me sapun sot, përgatitu të rruhesh mot.
Burri lidhet për fjale, demi lidhet për brirësh.
Barku plot, këmba lot
Beton e hekur punë e pavdekur (Sefer Skëndo Dukat)
Buka të lë pa bukë.(Krumë)
Burri im në Martalloz, vate hu e erdhi lloz.
Bythën e kemi sa të pulës, vezën e duam sa të patës.
Bytha bythe të bën.
Buka çan gurin.
Bima lind siç është fara.
Ca e duan të pjekur, ca e duan të zier.
Ca hanë, ca qajnë.
Ca të nënës, ca të babës.
Cipëverdhi ha cipëkuqin. (Dukat)
Ădo gjĂ« vure nĂ« vend tĂ« saj, tĂ« mos mundohesh ta gjesh pastaj.
ĂâudhĂ« tĂ« nisĂ«sh, atĂ« do tĂ« sosĂ«sh.
Ăâsheh nĂ« shokĂ«, tĂ« bie nĂ« kokĂ«.
ĂfarĂ« hedh, atĂ« mbledh.
Ăâu bĂ« ai qĂ« krisi? Dha e dha e samatisi. (Dukat)
Ădo berr varet nĂ« lakth tĂ« tij.
ĂâtĂ« tĂ« duroj mĂ« parĂ«, moj qepĂ«: erĂ«n apo tĂ« djegurĂ«n.
ĂâtĂ« bĂ«sh, do tĂ« bĂ«jnĂ«; edhe njĂ« mĂ« tepĂ«r.
Ădo e pĂ«rpjetĂ«, ka dhe njĂ« tatĂ«pjetĂ«. (Dukat)
ĂâlĂ« prapa, gjen pĂ«rparaâŠ(Dukat)
Ădo pĂ«rrua ka tĂ« keqtĂ« e tij
ĂâmĂ« duhet ara me tre qe, a tre qe e dy gomarĂ«.
Ăâi sheh syri, ia bĂ«n dora (Dukat)
ĂâtĂ« bĂ«sh nĂ« shokĂ« tĂ« bie nĂ« kokĂ«.
Ăâftiset, .gremiset (Dukat)
Ădo njeri ngrohet nĂ« hi tĂ« tij.(Dukat)
Ăâe do mall, çâe do gjĂ«nĂ«, kur sâke burrĂ« pĂ«r tĂ« qĂ«nĂ«?(Dukat)
Ăâderdhet, sâmblidhet mĂ«.
Ădo njeri qa: o nĂ«na ime.
Ăupa pĂ«r botĂ« e djali pĂ«r kokĂ«. (Dukat)
ĂâlĂ« pas, harroje, çâgjen pĂ«rpara, mĂ«soje.
Ădo njeri cipĂ«n e ka pĂ«r vete.
Ădo gjĂ« fillohet nĂ« mĂ«ngjes, jo nĂ« tĂ« perĂ«nduar tĂ« diellit. (Dukat)
ĂâtĂ« ndjellĂ«sh, do tĂ« tĂ« vijĂ«.
Ăe dua tellallin, kur kam gomarin.(Dukat)
Ădo i keq ka njĂ« mĂ« tĂ« keq.
Ăâvate, pa çdo vijĂ«. (Dukat)
ĂâpĂ«shtyhet , sâlĂ«pihet.
Ăâe bie sahati, se bie viti
Ăâu tha, mbet e thĂ«nĂ«. Ău bĂ« , mbet e bĂ«rĂ«.
Ăupa, po zu tĂ« thyej qelqet, u bĂ« pĂ«r tĂ« martuar.
Ăâke nĂ« xhep, tâi marrin hop. Ăâke nĂ« tru, sâtâi marrin dot.
Ăâha ujku, sâe zĂ« gjarpri.(KrumĂ«)
Ădo gjĂ« e pastĂ«r, Ă«shtĂ« e bukur.
Ăâpjell macja, mi do gjuaj.
Ădo njeriu i pĂ«lqen mendja e tij.
Delja për aganë, dhia për fukaranë. (Dukat)
Dy grosh bar, tre grosh Zykë. (Dukat)
Del e hyrë, jam e mirë.
Dobiçmadhja të hedh të sajin.
Derri tek e vë dhjamët, atje e lë.
Duket dielli që në mëngjes.
Deshi të vërë vetulla, po nxori sytë.
Dua që të vë bedel, e mas, po nuk më del.
Dihet pse e thërrasin gomarin në dasmë.
Dy të rrahura të bëjnë keq, pa dy të ngrëna të bëjnë mirë. (Dukat)
DinĂ« edhe djemtĂ« e mi, po sâi pyet njeri. (Dukat)
Do dhe Muçoja kafe, se kishte pirë dhe dje. (Dukat)
Dardha nën dardhë bie, soja me sojë të shpie.
Dy hasmë vënë kokat në një jastëk. (Dukat)
Djersa jote të bëhet gjak e dhjamë. (Dukat)
Delja e ka gunën me vete. (Dukat)
Ditën trembej nga viçat, natën vidhte buajt.
Dyfeku sa hije bën për vete, aq bën dhe për të zotin.
Dashi me buqe të madhe kur e hoqe, kujt ia vare? Shelegut për çokale.(Dukat)
Demokrat, aristokratë, bam kopaçja, vërr paratë.
Dy ujâe njĂ« oris, kĂ«shtu e kemi pĂ«r fis. (Dukat)
Dy nga vija e një nga dhia. (Dukat)
Dola nga djathi, po të mos dal dhe nga hirra.
DerĂ«zeza ime bijĂ«, burrĂ« sâke e bĂ«n fĂ«mijĂ«. (Dukat)
Dimri për aganë, behari për fukaranë.
Dy tĂ« mira sâbĂ«hen kurrĂ« bashkĂ«.
Dua një grua si ti dhe gjer në darkë.
Dy të rremë varin një të drejtë.
Dy më tri të dhira, ca me pak të leshta.
DĂ«shirĂ« kam, po sâkam me se.
Dielli diell është edhe në pleh.
Dyfeku pa fishek tremb dy vetë: të zotin dhe atë që ia drejton.
Dil një herë në fshat, pastaj kërkoje te bijën e priftit për grua.
Desh ka shumë kopeja, po pak janë me buqe.
Dy vezë që përpiqen njëra do të thyhet.
Deles arrakate shok i bëhet ujku.
Dy shokĂ« njĂ« hall sâe kanĂ«.
Duhet të shesësh, po duhet dhe të blesh..(Dukat)
Dielli Ă«shtĂ« diell. KurrĂ« sâkrahasohet me hĂ«nĂ«n.
Dy Kamberë, në një derë.
Dimri skutinat, behari sqimat (Dukat)
DrithĂ« bluajmĂ«, bukĂ« sâgatuajmĂ«.
Do të bëhesh prift, po, po të lanë bëhu dhe dhespot.
Dora ime, nëna ime, dora e botës, mortaja ime.
Dashuria e prishur dhe e ujdisur, si kulaçi i thyer e i ngjitur.
Delen e plak frika nga ujku.
Dembeli ha bukë e pi duhan në të përpjetë.
Di gramë, (shkollë) je me katër sy.
Ditâe re, kĂ«smet i ri.
Drang e drung kĂ«mborâe madhe, qumĂ«shti gjysmokare.(Dukat)
Djali i mirë çeli derën, djali i prapë i vuri ferrën.
Davërxhiu i lig i hipën dëshmitarët në gomar.
Dushi pas punës, zjarri pas gunës.
Djali më rrënjën, vajza më nënën.
Derâe guzhinĂ«s, shpirtâi repartit. (Ushtri)
Dorën në qafë, gishtin nga poshtë.
Dy duar për një kokë.
Dashuri e dendur, e pjerdhur dhe e fendur)
Dembeli zë shoqëri ngushticën dhe varfërinë.
DhĂ«ndri i ri e veqili i ri tĂ« vrasin e sâtĂ« paguajnĂ«.
Dhent e dhitâe Zeres, nam i Hasan Qeres.
DhelprĂ«n sâe lĂ« dot pa njĂ« pĂ«llĂ«mbĂ« bisht
Dheu i zi, pjell flori
Dhe qenit tâi thuash gjithnjĂ« shko, shko, shporret nga shtĂ«pia.
Dhelpra e preu bishtin dhe kërkon shoqe.
DhinĂ« e hĂ«ngri çeço Fejzua, po çâmĂ« duhet mua.
Dhia, kur i hanĂ« brirĂ«, gjen shoqen tâi pĂ«rpjekĂ«.
Dhëndëri që vjen rrallë, ha kryelartë. Bija që vjen shpesh, ha përshesh.(Dukat)
Dhinë që ndahet nga shoqet e ha ujku.
Dielli ndriçon për të gjithë.
Dua të më duash, jo të më paguash.
Do të japish, pra të të japin.
Duhet edhe gomari, se sâka ku ta shesĂ« vrapin kali.
Deti sângopet me ujĂ«, shtĂ«pia sângopet me punĂ«.
Dera e përtimit, caku i mjerimit.
Doli fjala nga dhëmballa, mori 27 mëhalla.
Dorâe huaj, sâdi tĂ« kruaj.
DitĂ«shkurtri sâbĂ«het ditĂ«gjatĂ«.
Dita sâbĂ«het dy.
Duke ngrënë vjen oreksi.
Dheu dhe të bën.
E di i zoti ku i pikon shtëpia.
E drejta vonon, po dritën e shikon. (Dukat)
E nis si do, e del si sâdo.
Evlati (fëmija), i evlatit, mjalti i mjaltit.
Edhe gjarpri e ha dheun me karar.(llogari)
E lëshon fjalën si lopa bajgën.
E bën si lopa që e mbush kupën e pastaj i vë shkelmin e e derdh.
Edhe e pakta, kur e ke me djersë, të ka duk. (Dukat)
E bardhâe e bukur, vetĂ«m pĂ«r tâu dukur. (Dukat)
E do det me det si meran e Ali Gjongjinit. (Dukat)
E pashë që atë ditë. Shita dhentë e mbajta dhitë. Qentë muarën mullinjtë. (Sheme Sadiku)
E vrau zëra Kozorë. (Dukat). Kur pëson diçka nga vetja.
E di gomari, ku e vret samari.
Edhe dervish me mjekĂ«r tĂ« bĂ«hesh, sâtĂ« besoj qĂ« sâtĂ« besoj.
E thëna është gati e tëra, i mungon vetëm e bëra.
E shara kthehet tek ai që shan.
Edhe pilaf të jetë, i bie era, jo që është borë.
E lashta , e lashtë, kërthinja, kërthinjë.
E bën bujku arën, jo ara bujkun.
E dhëna e botës, e gënjyera e gojës.
E mirë edhe fuqia, po ca më e mirë urtia. (Mirditë).
Edhe gomari të pëllasë nga dera e gruas, më pëlqen. (Ali Sula.Dukat)
Edhe i ziu sëmur jam, edhe të zezë bukë dua. (Dukat)
E merr nusen tâua bĂ«jĂ« ish pulave, po pastaj e dĂ«rgon tĂ« bjerĂ« bucelĂ«n. (Dukat)
E folura është argjend, heshtja ar i pastër.
E shkreta gojë të hedhë në bojë. (Dukat)
Frikacaku ngjan me lepur, trimi Ă«shtâi fortĂ« si hekur.
E drejta dërmon hekurin.
E kërkoi dhe e gjeti.
E bie puna tâi thuash derrit dajo.
ĂshtĂ« qen qĂ« tĂ« ha pas krahĂ«ve.(Dukat)
Ăndrra janĂ«: ca dalin, ca sâdalinâŠ.(Dervish MĂ«hilli.Dukat)
ĂshtĂ« gjellĂ« pĂ«r tĂ« vjellĂ«.(Dukat)
ĂshtĂ« mĂ«suar tĂ« hajĂ« me lugĂ« tĂ« madhe, tĂ« revanisĂ«. (Dukat)
ĂshtâĂ« çalâe vjen ngadalĂ«.
Fasulja, mish i fukarait.
Fëmija pa nënë, si nata pa hënë.
Fukarallëk, maskarallëk. (Dukat)
Fukara, po me nder.
Faji u bĂ« qyrk e sâe veshi njeri.
Fton e motra tĂ« vĂ«llanĂ« , me gjalpâe me djathĂ« tanĂ«. (Dukat)
Ftiset, ftiset (ngrihet lart), po prapë gremiset.
Fëmija më të rritur, si belaja më të çitur. (Dukat)
Fëmija mbetet bonjak për nënë.
Fshat e zanat, derâe tabiat.
Fisi tĂ« shpie nĂ« fis, sâbĂ«het rigoni lis.
Fisi, fisi na cofisi, kush sâe pat e e poktisi.
Fshati digjet, kurva krihet.
Fjala, falâe burri burrĂ«. (Dukat)
Fëmijë bën edhe breshka, po duan rritur.(Dukat)
Fjala e gjatë bën ditë të shkurtra.
Fjala e ëmbël të hedh në zjarr.
Fjala e ligë më e rëndë se plumbi.
Fjala e dhënë, gur i shtënë.
Fjala e dhënë është gozhdë që ngulet. Vrima mbetet dhe kur shkulet.
Fshati qĂ« duket, sâdo kallauz.
Fjala e ligë çan gurin dhe vjen.
Fitimi i keq, vete për dreq.
Fjalën e dhënë mos e kthe.
Fjalën e mirë, ku ta gjesh, merre.
FjalĂ«n i sheh njeriut, sâi sheh zemrĂ«n.
Fol kur është nevojë. Pa nevojë, mos hap gojë.
Frika ka rrjedhë përpara trimnisë. (Mirditë)
Fol ndër ju, të dëgjojmë ndër ne
Fara e vendit, mushka e Golemit.
Fjala, litari që lidh njeriun.
Fjalë me vend, punë me kuvend.
Fatin, po sâe zure, sâtĂ« zĂ« vetĂ«.(Dukat)
Fjala e burrit, gozhda e murit. Fjala e djalit si gozhda e trarit.
Fjalë të mira e gurë në trastë.
Fodullëku përmbys malet. (Krumë)
Fjalë pak e punë shumë.
Fjalë, fjalë bën belanë. Gur, gur bën kalanë.
Gënjeshtra ndryshon nga e vërteta, ashtu si grerëza nga bleta.
Gënjeshtra i ka rrënjët përjashta.
Guna e huaj sâtĂ« mban ngrohtĂ«.
Gazi mbudhë qesh me botë.(Dukat)
Gruaja është çadra e burrit.
